nikos touliatos
Άνοιξα την πρώτη σχολή κρουστών στην Ελλάδα το 1988 μαζί με τον μπασίστα Θανάση Αρμυριώτη, και τον κρουστό Αντώνη Ποντίκη στο κτίριο του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου στον 3 ο όροφο Σαπφούς 10 στη πλατεία Κουμουνδούρου.
Έφερα απ το σπίτι μου hi fi, ράφια, βιβλία, όργανα, δίσκους, καρέκλες, αφίσες, φωτογραφίες, τηλεόραση, Video κλπ
Αγοράσαμε από το μοναστηράκι γραφεία, τραπέζια, μοκέτες κλπ
και από το τίποτα δημιουργήθηκε μια σχολή.
Από αυτή τη σχολή πέρασαν πολλοί. Μαζεύτηκαν 90 μαθητές σε ελάχιστο χρόνο από όλη την Ελλάδα. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκείνη την εποχή.
Με τους μαθητές σε εκείνη την πρώτη σχολή είχε αναπτυχθεί μια πολύ ωραία σχέση. Πολλοί μαθητές που έκαναν μάθημα με διάφορους καθηγητές και που αργότερα γίναμε και φίλοι σπουδαίοι μουσικοί σήμερα. Κάποιοι μάλιστα με αποκαλούσαν πατέρα. Τέτοιες σχέσεις αναπτύσσω με τους μαθητές μου.
Έφτιαξα την σχολή σαν χώρο προσωπικής μελέτης, όμως κάλυψα χωρίς να το πολυσκεφτώ μια μεγάλη ανάγκη της αγοράς. Ήταν η πρώτη σχολή ντραμς και τζαζ μουσικής στην Ελλάδα, οργανωμένη όσο ήταν δυνατό. Ήταν σχολή με τη γραφειοκρατία της, τη γραμματεία της, την υποδομή σε όργανα κλπ.
Το 1992 την μετέφερα στην Πάτρα ως ‘’Εργαστήρι Κρουστών Πάτρας’’ όπου αποφάσισα να ζήσω και να κάνω πράξη την αποκέντρωση. Ό πρώτος χώρος πλημμύρισε ο δεύτερος έπεσε από το σεισμό.
Άνοιξα ξανά τη σχολή στο Κουκάκι στην Βείκου 33 σαν ‘’Σχολή κρουστών και μουσικής τεχνολογίας’’ και μετά σαν ‘’Σχολείο Μουσικής Πράξης’’ με συνεργάτη τον πιανίστα Αντρέα Συμβουλόπουλο. Φτιάξαμε και παράρτημα στην Πάτρα με την ονομασία ‘’Σχολείο μουσικής πράξης Πάτρας’’ ( αυτή η σχολή δεν έπαθε τίποτα.) και με υπεύθυνο και σημερινό ιδιοκτήτη τον Βαγγέλη Γκούμα. Η σχολή στο Κουκάκι υπάρχει ως Ωδείο Μουσική Πράξη......περισσότερα...
_tif.png)
Όταν κάποιος μάθει τι πρέπει και πως πρέπει να το κάνει, μετά μπορεί να χρησιμοποιήσει την γνώση του και την τεχνική όπως θέλει. Αλλά το άλφα – βήτα πρέπει να είναι για όλους ίδιο.
Υπάρχουν πολλοί καλοί οργανοπαίχτες, «μουσικοί» που όμως εκτός από ταχύτητα και ικανότητες στο όργανο που παίζουν, δεν λειτουργούν σαν δημιουργοί, δεν σκέφτονται παραπάνω από τις νότες. Κάποιοι μπορεί να υποστηρίζουν ότι έτσι πρέπει να είναι. Σεβαστό αλλά δεν το δέχομαι.
Με αυτές τις σκέψεις αποφάσισα να διδάξω μαθητές πέρα από την τεχνική (που όμως θα έχουν πάρει τα απαραίτητα μαθήματα τεχνικής).
Για να αναπτύξεις την τεχνική σε ένα όργανο πρέπει να ασχοληθείς με το είδος μουσικής που αυτό το όργανο αντιπροσωπεύει
Η λογική της πατέντας δεν περιορίζεται μόνο στην εκμάθηση της τεχνικής αλλά μένει και στο μυαλό στη σκέψη
Ο μουσικός που έχει μάθει να εκφράζεται μέσα από το όργανο του, μπορεί να ψάξει και πίσω από τις <νότες>, μπορεί να ψάξει το νόημα ενός έργου ώστε να βρει τα σημεία που αφορούν αυτόν και το κοινό της εποχής που απευθύνεται.
